Vakantie? Ik moet wel wat nuttigs doen.

Ik lag heerlijk te zonnen in de Arubaanse zon, onder een palmboom naast een zwembad. Als je langs zou lopen zou het lijken alsof ik ontspannen op dat ligbed een boekje zat te lezen. Alleen van binnen voelde ik me gestrest. Ik had een weekje vakantie om een vriendin op Aruba op te zoeken. Ik had na terugkomst gelijk weer een training te geven. Dus had ik voor die week vakantie een boek meegenomen over een trainingsmethode. Die moest ik lezen van mezelf. Ik had tot dusver prima trainingen gegeven op dit onderwerp. Maar mijn enige focus was: dit kan echt beter. En dit boek gaf extra informatie waar ik de training kon verdiepen. Ik moest het van mezelf lezen. Anders zag ik al die ontevreden deelnemers voor me. En dat was mijn grootste angst.

Ik deed dat eigenlijk wel vaker. Een lijst met to-do’s en boeken meenemen op vakantie waar ik door drukke weken niet aan toe was gekomen. Op zich natuurlijk hartstikke chill, om eens de leuke boeken te lezen als je eindelijk eens tijd hebt. Alleen mijn aanpak was niet ontspannen omdat het nooit genoeg was. Ik deed op vakantie natuurlijk ook allemaal leuke dingen, ik zat niet alleen maar met een boek voor m’n neus. Alleen deep down had ik eigenlijk nooit helemaal een opgeladen gevoel aan het eind. Boek niet uit? Had ik maar door moeten lezen. Dus ging ik toch weer onvoldaan en met een schuldgevoel de werkweek weer in.

Ik wilde helemaal niet gespannen op een ligbed aan een Arubaans zwembad dat boek zitten lezen. Ik wilde gewoon een duik nemen en eens een tijdschrift doorbladeren. En alleen als ik zelf zin had, dat inhoudelijke boek eens openslaan. Alleen voor mijn gevoel kon ik niet anders. De training zou anders mislukken in mijn overtuiging, dus ik had geen keus. Het voelde als een klem waar ik niet uit kwam. De vraag die ik mezelf niet stelde is of het nu wel zo’n prioriteit was om dat boek nu te moeten lezen. Of dat ik zonder dat boek ook wellicht een goede training neer zou zetten. Of dat 1 hoofdstuk voldoende was, in plaats van alle 8.

Nu zien mijn vakanties er ietsje anders uit. Ik heb namelijk door coaching geleerd hoe ik die druk op mezelf kan loslaten. En hoe ik ook momenten kan ontspannen. Even niet streven naar betere kwaliteit. Even niet bezig zijn met waarde toevoegen. Geen drie boeken moeten lezen. Omdat het nieuw gedrag is gaat het ook samen met schuldgevoel. Met een stem die zegt dat dit niet mag. En dat het mijn schuld is als het misgaat. Dat deelnemers me een 6 geven in plaats van een 8,5. Dat risico dragen, en het bijbehorende spannende gevoel, hoort bij het experiment. En weet je wat de grap is? Ik ontvang die 8,5 ook als ik dat ene boek niet lees. Dit levert me op dat ik uit de kramp van het ‘altijd maar moeten’ kan stappen. Ik vier nu de momenten dat ik het anders doe dan eerst, hoe spannend ook. Ik kan nu een andere keuze maken en dus ook echt opladen in vakantietijd! Dat levert mijn deelnemers een ontspannener trainer op, en mij meer rust. Dikke win-win situatie dus. Kom maar op die volgende vakantie!

Hoe ervaar jij de vakantieperiode?

• Helemaal chill hoor, ik hang lekker ontspannen in die hangmat met een mojito.

• Als ik eerlijk ben heb ook altijd een stapel boeken, to do’s en andere dingen die moeten tijdens mijn vakantie.