Hoe hulp ontvangen je niet zwakker, maar juist sterker maakt

Ik wil echt niet overkomen als een loser

‘Dus, hulp nodig?’ vroeg mijn baas nog een keer. Ik had een beetje ontwijkend gereageerd op zijn eerste poging. Ik zat vol stress op kantoor om een training voor te bereiden. Twee dagen later zou ik voor de groep staan. Ik had het super druk gehad, weinig tijd over voor de voorbereidingen, maar ik wilde het trainingsprogramma helemaal omgooien. Ik wilde deze training perfect geven. Recept voor stress dus.

Mijn baas zag mijn spanning en bood hulp aan. Diep van binnen dacht ik: ‘Ja! Help me hieruit! Leg me uit hoe ik dit oplos! Ik ben nu al gesloopt en die training is nog niet eens gestart!’ Maar als ik dat zou zeggen, wist ik dat er ook tranen zouden komen. Ik gaf voor mezelf al niet toe dat ik dit lastig vond. Laat staan dat ik dat jankend met mijn baas zou delen! Wat voor loser zou hij me dan wel niet vinden zeg.

Schouders recht, smile and wave

Dus rechtte ik mijn schouders, en met een glimlach zei ik: ‘Nee hoor, dankjewel. Ik moet gewoon eerst even deze training afronden en dan gaat het wel weer.’ Het resultaat dat ik zijn hulp afsloeg en alles zelf wilde doen? Ik heb tot de avond voor de training tot laat doorgewerkt. Ik stond met hoofdpijn de training te geven. Ik heb de training een uur eerder afgerond omdat ik echt niet meer kon. Op de terugweg in de trein voelde ik me boos en verdrietig. Ik vond het zo erg dat ik de deelnemers teleurgesteld had. In mijn hoofd was de hele training mislukt. En een ‘zie je nu wel’ stem nam ik mee mijn weekend in. Ik voelde me verslagen.

Wat als ik zijn hulp wel had geaccepteerd?

Ik zou nu met beide handen het aanbod van mijn collega accepteren in een vergelijkbare situatie. Als ik dat gedaan had, had ik even stoom kunnen afblazen. Hij had me dan geholpen om mijn prioriteiten op een rij te zetten. Hij had meegekeken waar ik het programma nog kon aanpassen, en waar het simpelweg al goed genoeg was. En ik weet zeker dat ik dan met een geruster gevoel de training had gegeven, en niet met knallende hoofdpijn het weekend was ingegaan. En het risico dat hij me een loser zou vinden? Ik ben er dus achter dat die aanname in mijn hoofd helemaal niet klopt. Dus schakel ik veel meer hulp in.

Win-win situatie

Ik overlegde deze week met collega’s over het maken van een trainingsprogramma. Ik schakelde hulp in bij het opstarten van mijn eigen coachpraktijk, door het volgen van een ondernemerscursus. Ik belde een een tijdje geleden een vriendin in Nederland om te vertellen dat ik haar miste. Ik vroeg van het weekend om een knuffel van mijn vriend omdat ik er even eentje nodig had.

En de grap is, mijn collega’s vinden me nog steeds aardig, professioneel, en een goede trainer. Die vriendin waardeerde het enorm dat ik haar belde. Mijn vriend geeft dolgraag knuffels en is blij als hij iets voor me kan doen. Mensen vinden me helemaal geen loser, minder leuk, of minder goed in wat ik doe! Sterker nog, mensen vinden het alleen maar fijn, bijzonder en prettig als ik me kwetsbaar opstel en om hulp vraag. Of aangeboden hulp accepteer. Het maakt me toegankelijker dan alleen maar ‘mooi weer en ik kan alles zelf’ te spelen. Dikke win-win situatie dus.

Dus, wanneer wordt de volgende keer dat jij om hulp gaat vragen? Of aangeboden hulp accepteert?